De reis is belangrijker dan de bestemming, zegt men wel eens. En dat is zeker het geval wanneer je de trein neemt in Argentinië. Het is als een reis terug in de tijd, ongeacht waar vandaan of waar naartoe.
We reizen eerste klas, dient gezegd. Wat qua luxe zoveel betekent als dat je een eigen stoel hebt, die je achteruit kunt verstellen. Niet zo maar een stoel overigens, maar zo´n ouderwetse bruine leren, ik zou nog net niet zeggen, fauteuil, waarin je lekker weg kan dutten of meteen trek krijgt in een sigaar. En daar heb je het al. Je mag er nog één opsteken ook. Weliswaar alleen in de overloop tussen de wagons, maar toch, het geeft net die naar nostalgie riekende rokerigheid.
In deze trein die vannacht van Buenos Aires naar Bahía Blanca boemelt, kun je ook een maaltijd bestellen. Er loopt een ober door de trein die bestellingen opneemt en vervolgens met een dienblad volgeladen met kip en aardappelen uit de oven en salade het zes wagons verderop aan de stoel opdient.
Als je geluk hebt, kun je ook nog zien wat je aan je vork prikt. Want hoe de coupé verlicht is, hangt af van de snelheid van de trein. Staan we stil, dan zie je geen hand voor ogen. Middelmatige snelheid bezorgt je een diner bij kaarslicht en op volle snelheid zou je net een boek kunnen lezen.
Maar het meest fantastische aan deze trein is dat het raam volledig open kan. Onrustig kijk ik steeds achterom of er niet al iemand onderweg is om te klagen over de tocht, zoals zo vaak in Holland. Je bent er Rotterdam CS nog niet uit of ze staan al naast je. Hier lijkt niemand zich er druk om te maken. Een frisse bries hoort bij de treinreis als het gefluit van de machinist en het geboemel over de ongelijkmatige rails.
Vanuit het raam kun je de bladeren van de struiken aanraken, als de trein traag passeert. Je ruikt het verse gras van de pampa´s en ontwaart hier en daar een grazende koe. Je kunt je stoel ook nog naar het raam draaien, zodat je onderuitgezakt naar de voorstelling kijkt die in verschillende tinten grijs aan je voorbij trekt. En als je er erg in hebt, dan loopt de ober de wagonnen nog eens op en neer om je er ook nog een kop dampende koffie bij te schenken.
